Jak wprowadzić do domu drugiego psa?

Każdy, kto ma to szczęście mieszkać z psem pod jednym dachem, z pewnością nie raz myślał o tym, aby powiększyć swoją psią rodzinę o kolejnego jej członka. W końcu kto inny, jak nie pies, wita nas w progu bezgraniczną radością nawet wtedy, gdy wyjdziemy w kapciach wyrzucić śmieci? Kto kocha nas bezwarunkowo, wybacza wszystkie błędy, znosi nasze zmienne nastroje, niezrozumiałe czasem gesty i totalnie chaotyczną mowę? Nowy pies to nie tylko dodatkowa radość, ale również konieczność zmiany codziennej rutyny, wydłużenie spacerów oraz potencjalne problemy związane z adaptacją obu czworonogów. Jak przygotować siebie, swojego pierwszego psa oraz cały dom na nowego pupila? Jak unikać konfliktów między psami i pomóc im zbudować zdrową relację? Dziś chciałabym opowiedzieć o korzyściach, ale i zagrożeniach wynikających z wprowadzenia do domu na stałe drugiego psa, a także podpowiedzieć, jak się do tego przygotować, aby zapewnić zarówno psu rezydentowi, jak i nowemu zwierzakowi, komfort, miłość i poczucie bezpieczeństwa. 

Drugi pies w domu – dlaczego?

Na początek chciałabym krótko omówić najczęściej spotykane powody wzięcia drugiego psa do domu, które, rzecz jasna, wcale nie są lepsze lub gorsze, jednak, jak przeczytasz w dalszej części artykułu, bez odpowiedniego przygotowania mogą wiązać się z wieloma innymi zagrożeniami. 

• Bo kocham psy i chcę się nimi otaczać – w wielu przypadkach odpowiedź będzie prosta . I jest to cudowny powód, który świadczy o wielkim sercu opiekuna i jego potencjalnie wysokim zaangażowaniu w zapewnienie psom dobrostanu. Dlaczego napisałam “potencjalnie”? Ponieważ serce nie zawsze słucha rozumu i często miłość może przysłonić poważne zagrożenia, które wiążą się z wprowadzeniem kolejnego psa do domu, ale o tym później.
• Bo mój pies się nudzi – wielu opiekunów decyduje się na wzięcxie drugiego psa do domu, ponieważ chce zrekompensowac mu w ten sposób brak uwagi (na przykład wówczas, gdy opiekun pracuje poza domem, w związku  z czym pies zostaje sam przez wiele godzin), licząc na to, że w czasie nieobecności psy będą się po prostu bawić.Z mojego doświadczenia wynika jednak, że rzadko kiedy opiekunowie osiągają w ten sposób swój cel –  wręcz przeciwnie! Stają się opiekunami dwóch znudzonych i sfrustrowanych psów. 
• Bo mój pies się boi – lęk separacyjny u psa wynika najczęściej z nadmiernego przywiązania zwierzęcia do opiekuna, a więc w sytuacji nawet krótkotrwałego z nim rozstania wywołuje u czworonoga często skrajnie negatywne emocje. Opiekunowie, myśląc, że drugi pies będzie wówczas godnym następcą ukochanego człowieka, biorą dla swojego pupila towarzysza. 

Korzyści z wprowadzenia drugiego psa do domu – co mówi nauka?

Decyzja o przygarnięciu drugiego psa to istotny krok, który może przynieść wiele korzyści zarówno dla nowego, jak i dotychczasowego pupila. Psy są zwierzętami społecznymi, a ich dobrostan często zależy od interakcji z innymi przedstawicielami gatunku. Badania wskazują, że psy żyjące w towarzystwie innych psów mogą być szczęśliwsze, bardziej zrównoważone i mniej podatne na stres. Pojawienie się drugiego psa w domu może nieść ze sobą korzyści zarówno dla psa – rezydenta, jak i nas samych. 

1. Redukcja lęku separacyjnego i stresu

Lęk separacyjny jest jednym z najczęściej spotykanych problemów behawioralnych u psów. Pies, będąc odseparowanym od obiektu przywiązania, przeżywa ogromny stres. Wprowadzenie drugiego psa może pomóc w redukcji tego lęku, zapewniając towarzystwo podczas nieobecności opiekuna. Warto jednak pamiętać o pewnym zagrożeniu związanym z próbą “leczenia lęku separacyjnego psa” poprzez obecność drugiego osobnika. Może się bowiem okazać, iż lęk jednego będzie miał wpływ na drugiego czworonoga, w konsekwencji czego będziemy mieć już dwa psy z lękiem separacyjnym…

2. Lepsza kondycja fizyczna i umysłowa

Psy, które mają towarzysza do zabawy, są bardziej aktywne, co pozytywnie wpływa na ich zdrowie fizyczne i psychiczne. Regularna interakcja między psami sprzyja rozwojowi umysłowemu, zapobiegając nudzie i destrukcyjnym zachowaniom. Wielkokrotnie miałam do czynienia z sytuacjami, w których opiekunowie starszego psa brali do domu drugiego, młodszego, który miał bardzo pozytywny wpływ na nastrój seniora, angażując go w zabawy i czyniąc jego życie bardziej atrakcyjnym. 

3. Szybsza socjalizacja i nauka poprzez obserwację

Psy uczą się poprzez obserwację i naśladowanie zachowań innych. Młodsze psy mogą szybciej przyswajać zasady domowe i reagować na komendy, obserwując starszego, dobrze wychowanego towarzysza. Jeśli żyją ze sobą od “małego”, już  w wieku szczenięcym uczą się zachowań socjalnych oraz komunikacji wewnątrzgatunkowej, co będzie miało ogromne znaczenie w dorosłym życiu. Ważne jest jednak, aby uważnie obserwować interakcje pomiędzy psami żyjącymi pod jednym dachem, aby uniknąć ryzyka, iż jeden będzie wobec drugiego zbyt natarczywy lub dominujący, co może negatywnie wpłynąć na emocje drugiego czworonoga i tym samym być początkiem problemów na tle behawioralnym. 

4. Większe poczucie bezpieczeństwa

Obecność drugiego psa może sprawić, że zwierzęta czują się pewniej w nowym środowisku. Psy w duecie wykazują mniej oznak lęku i są bardziej zrównoważone w obliczu niespodziewanych sytuacji. I w tym miejscu również chciałabym wskazać pewne zagrożenie, którym może być fakt, iż jeden pies będzie również bronić drugiego, a nawet traktować go jako swój zasób, co może wywoływać konflikty podczas spotkań z innymi, obcymi psami lub ludźmi. 

5. Więcej miłości i radości w domu

I oczywiście największa korzyść, jaką daje wprowadzenie kolejnego psiaka do domu, to jeszcze więcej miłości i radości! Psy doskonale oddziałują na nasze emocje, potrafią czytać nasz nastrój i reagować na niego, pomagając nam powrócić do homeostazy. Sama wielokrotnie doświadczałam sytuacji, gdy moje psy podbiegały do mnie w momencie, gdy byłam bardzo zdenerwowana i lizały mnie po twarzy, co błyskawicznie spowodowało moje uspokojenie. Działa to również w drugą stronę. Nasz dobry nastrój sprawia, że nasze psy są radosne, chętniej wchodzą z nami w interakcje, są zrelaksowane. 

Drugi pies w domu – wyzwania

Jak wspomniałam, mimo zwykle szczerych i dobrych chęci, decyzja o wzięciu do domu drugiego psa może spowodować szereg nowych wyzwań, które mogą bardzo skomplikować dotychczasowy mir.  Poniżej omówię te, z którymi spotykam się najczęściej:

Rywalizacja i konflikty -psy, jak każde zwierzęta, mogą rywalizować o zasoby, takie jak jedzenie, zabawki, legowisko czy uwagę opiekuna. Może to prowadzić do konfliktów, a nawet agresji, szczególnie jeśli psy mają podobne charaktery lub potrzeby. Konflikty mogą pojawić się wówczas, gdy jeden z psów będzie dominował nad drugim lub zwyczajnie – psy się nie polubią. Oczywiście, można, poprzez odpowiednie techniki treningowe, zapanować nad niepożądanymi reakcjami psów, ale czy to sprawi, że będą się one lubić? A czy my możemy kogoś polubić tylko dlatego, że ktoś inny tego od nas oczekuje? Osobiście znam kilka przypadków, gdy pojawienie się drugiego psa w domu spowodowało poważny konflikt między zwierzętami skutkujący krwawymi walkami. Psy zwyczajnie nie zaakceptowały siebie nawzajem mimo wielu treningów i terapii behawioralnych, a jedynym rozwiązaniem sytuacji było rozdzielenie ich na stałe, czyli znalezienie nowego domu dla jednego z nich. 

Zwiększone koszty – utrzymanie dwóch psów generuje podwójne koszty. Jeśli chodzi o cykliczne wydatki to będzie to karma, ewentualnie suplementy diety, smaczki treningowe, gryzaki, co nie należy do najtańszych wydatków, jeśli stawiamy na te najwyższej jakości, na bazie naturalnych składników. Sporym wydatkiem będą też wizyty u weterynarza związane ze szczepieniami, odrobaczaniem czy badaniami profilaktycznymi, nie mówiąc już o innych przypadkach wynikających z nagłych sytuacji czy problemów zdrowotnych. 

W przypadku dwóch psów musimy również pamiętać o tym, aby zapewnić obu psiakom własne zabawki, a także legowiska, miski na wodę i jedzenie, obroże, smycze i inne akcesoria. Nie jest wskazane, aby musiały one dzielić wspólne przedmioty, gdyż może to być przyczyną konfliktów i wzajemnych ataków. 

Podwójna dawka obowiązków: dwa psy to podwójna dawka obowiązków, takich jak spacery, karmienie, pielęgnacja, szkolenie i zabawa. Wymaga to więcej czasu, energii i zaangażowania ze strony opiekuna. Wiele osób ma przekonanie, że przecież czas poświęcany jednemu psu równie dobrze można dzielić na drugiego zwierzaka, skoro są one wówczas razem. Zdecydowanie jestem przeciwniczką takiego podejścia. Dlaczego? Ponieważ każdy pies powinien mieć zapewnioną 100% uwagę swojego opiekuna, co sprzyja wzmacnianiu relacji oraz budowaniu poczucia bezpieczeństwa. Jeśli bowiem będziemy chcieli uprościć sobie obowiązki, poświęcając czas równocześnie dwóm psom, one to szybko wyczują, co z kolei może doprowadzić do konfliktów na tle obrony zasobów (w tym przypadku zasobem będzie opiekun). Moim klientom zalecam również, aby w miarę możliwości wychodzili na spacery osobno z każdym z psów, co ma swoje zalety nie tylko pod względem budowania relacji, ale również umiejętności socjalnych z innymi psami. W przypadku spacerów z dwoma psami jednocześnie trudno nam jest w pełni kontrolować otoczenie, zarządzać dystansem, reagować na ewentualne konflikty z innym, obcym psem etc. Ponadto spacer może spełniać różne funkcje w zależności od typu psa. Dla jednego będzie to możliwość fizycznego zmęczenia (długodystansowiec), dla drugiego –  okazja do eksplorowania (węchowiec). Wyjście z dwoma psami równocześnie będzie wymagała kompromisu, który nie będzie działał na korzyść obydwu psów.

Problemy behawioralne: Jeśli jeden z psów ma problemy behawioralne, takie jak lęk separacyjny, agresja czy nadmierna szczekliwość, drugi pies może “nauczyć się” tych zachowań. Dodatkowo, pojawienie się nowego psa w domu może nasilić istniejące problemy behawioralne u dotychczasowego psa. Nauka przez obserwację, współodczuwanie mogą zatem doprowadzić do podwójnych problemów. 

Trudności w socjalizacji: jeśli psy nie są odpowiednio socjalizowane, mogą mieć problemy z akceptacją siebie nawzajem oraz innych ludzi. Może to prowadzić do problemów na spacerach, w parku czy w kontaktach z gośćmi. Nawet, jeśli jeden z psów posiada wysoko rozwinięte umiejętności socjalne, drugi, z deficytem w tym obszarze, będzie negatywnie wpływał na komunikację między zwierzętami, utrudniając tym samym prawidłowe odczytywanie emocji. 

Zaburzenie dotychczasowej rutyny: pojawienie się drugiego psa w domu może zaburzyć dotychczasową rutynę, zarówno psa, jak i opiekuna. Wymaga to reorganizacji czasu i przestrzeni, co może być trudne, szczególnie na początku. Jeśli nowy pies jest przyzwyczajony do innych rytuałów, niż nasz pies-rezydent, konieczne będzie takie zorganizowanie życia, aby zapewnić komfort obydwu zwierzakom. 

Jak wybrać drugiego psa do rodziny?

Wybór drugiego psa powinien być dobrze przemyślany, choć najczęściej zdarza się, iż jest to właśnie spontaniczna decyzja, motywowana naszymi emocjami, wrażliwością, daną chwilą. Jeśli natomiast chcemy, aby drugi pies był naszym świadomym wyborem, w którym uwzględniliśmy zarówno nasze potrzeby oraz możliwości, jak i komfort i dobrobyt zarówno psa-rezydenta oraz nowego czworonoga, warto wziąć pod uwagę następujące czynniki:

• Dopasowanie psa do pierwszego rezydenta

Z mojej perspektywy jest to najważniejszy czynnik, którym powinniśmy się kierować i od tego zacząć nasze poszukiwania. A zatem:

Wiek:

• najlepszym rozwiązaniem jest wzięcie drugiego psa w podobnym wieku, jak pies-rezydent, dzięki czemu będą one miały harmonijny rozwój i z dużym prawdopodobieństwem będą miały podobne potrzeby związane z aktywnością, zabawą czy odpoczynkiem.
• jeśli mamy szczeniaka:

•  możemy wziąć drugiego malucha, dzięki czemu pieski będą miały zapewnione odpowiednie warunki rozwoju socjalnego, od małego będą uczyły się wspólnych zasad organizacji ich psiego świata. Jednak warto wówczas pamiętać, że opieka nad dwoma szczeniakami będzie dla nas dużo większym wyzwaniem,
• możemy też wybrać psa dorosłego, dzięki czemu maluch będzie szybciej uczył się od niego prawidłowych zachowań socjalnych i zasad komunikacji międzygatunkowej. Warto jednak wcześniej upewnić się, jakie umiejętności socjalne posiada drugi pies oraz jak funkcjonuje w relacji z człowiekiem (znajomość komend),
• możemy przygarnąć psa seniora- takie połączenie może mieć swoje dobre i złe strony. Energia szczeniaka z pewnością korzystnie wpłynie na aktywność seniora, będzie on miał okazję się pobawić czy np. realizować swoje potrzeby związane z opieką międzygatunkową. Natomiast może się też okazać, że szczeniak będzie zbyt natarczywy wobec seniora, zakłócając jego odpoczynek i powodując frustrację. Niemniej jednak takie połączenie może przynieść bardzo wiele dobrego. Jedno z moich szczeniąt trafiło właśnie do takiego domu, w którym był starszy pies – inwalida. Obecność radosnego malucha sprawiał, że pies “odżył”, nabrał nowej energii i tym samym z psa, który liczył dni do końca, stał się psem, który przeżył jeszcze kilka pięknych lat.

• Poziom energii – bardzo istotnym elementem, na który warto zwrócić uwagę, jest poziom żywiołowości psów. Najlepszym rozwiązaniem będzie dobranie dwóch psów o podobnym poziomie energii, o ile ta energia jest na stosunkowo zrównoważonym poziomie 🙂 Wówczas łatwiej nam będzie planować dla nich codzienną rutynę i aktywności, zaspokajając obopólne potrzeby. W przypadku, gdy mamy psa o niskim poziomie energii, pies bardziej energiczny może zmotywować go do  aktywności, co z pewnością przełoży się na lepszą kondycję i samopoczucie. Natomiast, gdy mamy psa o bardzo wysokim poziomie energii, wzięcie drugiego “tornado” może spowodować, że psy będą się na sobie fiksowały i nie będą w stanie się uspokoić, co może z kolei prowadzić do nadaktywności noradrenaliny, adrenaliny oraz kortyzolu. 
• Temperament odgrywa kluczową rolę w relacji między psami, a jego niedopasowanie może prowadzić do konfliktów. Dwa dominujące psy mogą rywalizować o hierarchię i zasoby, podczas gdy pies lękliwy może czuć się przytłoczony zbyt kontrolującym towarzyszem. 

• Pies z hodowli czy adopcja?:
  • Jeśli decydujesz się na drugiego psa z hodowli, wybierz odpowiedzialnego hodowcę, który zapewnia dobrostan psów na wysokim poziomie oraz odpowiednią socjalizację szczeniętom. Hodowca powinien udzielić ci szczegółowych informacji o zachowaniach rodziców szczeniaka, możesz też zapytać, czy wykonywał testy PAT. Więcej na ten temat możesz przeczytać: https://callmeblue.eu/testy-predyspozycji-szczeniat-pat/ 
  • W przypadku adopcji, dowiedz się jak najwięcej o historii i zachowaniu psa. Psy schroniskowe mogą mieć różne doświadczenia, które wpłyną na ich adaptację w nowym domu. Warto również pamiętać, że pies w schronisku może zachowywać się zupełnie inaczej w nowym domu, co może wynikać z faktu zmiany środowiska i bodźców.
• Czy płeć ma znaczenie?:
  • Czasem psy różnej płci lepiej się dogadują, ale kluczowe jest indywidualne dopasowanie i analiza ich temperamentów. Samce mogą rywalizować o dominację, zwłaszcza jeśli obydwa mają silny charakter i dążą do przywództwa w grupie. Z kolei dwie suczki mogą wykazywać skłonność do długotrwałych konfliktów, ponieważ hierarchia między nimi często ustala się trudniej i może prowadzić do napięć. Niezależnie od płci, niektóre psy mogą mieć naturalną tendencję do współpracy, podczas gdy inne będą wymagały czasu na zaakceptowanie nowego towarzysza. Dlatego przed podjęciem decyzji o drugim psie warto obserwować ich pierwsze interakcje i unikać pochopnych decyzji.

Jak przygotować siebie, pierwszego psa i dom na przybycie nowego pupila?

Zanim wprowadzimy drugiego psa do domu, musimy się do tego odpowiednio wcześnie przygotować. Czasem będziemy potrzebowali na to kilka dni, tygodnie, a czasem nawet miesięcy. Oczywiście inaczej będzie wyglądać sytuacja, gdy drugi piesek będzie musiał szybko trafić do naszego domu, ale to już zupełnie inny temat. Przygotowania podzieliłam na 3 obszary:

przygotowanie psa- rezydenta

przygotowanie domu / przestrzeni

przygotowanie opiekuna / domowników

Przygotowanie psa-rezydenta:

Przygotowanie naszego psa na nowego, czworonożnego członka rodziny, jest niezwykle istotnym etapem, który bardzo często opiekunowie pomijają uważając, że psy się na pewno dogadają. Jednak takiej pewności nigdy mieć nie możemy.  W pierwszej kolejności warto zadbać o emocje psa, przygotowując go na to, że w jego codziennej rutynie nastąpią zmiany, szczególnie, jeśli jest on emocjonalnie bardzo związany z opiekunami lub jeśli jest typem psa lękliwego bądź pobudliwego. Przygotowanie go na nowego, psiego domownika powinno zatem uwzględniać następujące obszary:

• Praca nad jego posłuszeństwem (przywołanie, komenda “zostaw”, “zaczekaj”). Pies rezydent powinien być przewidywalny w swoich reakcjach, aby nowy osobnik mógł łatwiej się do niego dostosować. Komendy posłuszeństwa pozwolą również opiekunowi kontrolować zachowania psów, szczególnie w początkowych etapach, gdy te będą dopiero uczyły się wspólnego życia.
• Stopniowe przyzwyczajanie psa do nowych sytuacji i obecności innych psów. Możesz to robić, umawiając się na spacery socjalizacyjne z psami znajomych.Warto wówczas wykonać ćwiczenie reakcji na innego psa. W towarzystwie Twojego psa skieruj uwagę na innego psa, głaszcząc go i dotykając. Niech Twój pupil nauczy się, że są momenty, w których Twoja uwaga może przekierować się na inne zwierzę. Taki trening może być bardzo trudny w przypadku psa, który jest mocno związany ze swoim opiekunem. Wówczas warto skorzystać z pomocy psiego behawiorysty, który pokaże, jak prawidłowo przeprowadzić takie odwrażliwianie, aby nie powodować dodatkowego stresu czy lęku u psa-rezydenta. 
• Wprowadź jasne rytuały i zasady życia domowego. Pies musi wiedzieć, czego się spodziewać, aby czuł się bezpieczny w nowej sytuacji. Jeśli do tej pory Twój czworonóg nie miał wyregulowanej rutyny dnia, warto ją wdrożyć, biorąc pod uwagę zmiany, które wkrótce nastąpią w związku z pojawieniem się nowego psa. Mogą one dotyczyć pory zjadania posiłków, pory spacerów, zabaw czy czasu tzw. braku uwagi opiekuna.

Organizacja przestrzeni:

Przygotowanie przestrzeni domowej na pojawienie się drugiego psa będzie również częścią przyzwyczajania psa-rezydenta do zmiany i podobnie, jak wcześniejsze zalecenia, warto zacząć wdrażać poszczególne etapy z odpowiednim wyprzedzeniem, dzięki czemu nasz pupil będzie mógł zaakceptować nowości bez poczucia zagrożenia. 

• Zapewnij każdemu psu osobne legowisko i miskę. Jeśli będzie taka możliwość, lepiej nie zmieniać miejsca legowiska psa, aby nie powodować u niego dyskomfortu. Na początku legowiska obydwu psów powinny być oddalone od siebie, aby uniknąć ewentualnych sytuacji, które mogą wywołać konflikty lub zaburzyć spokój i czas odpoczynku jednego ze zwierząt. 
• Wydziel “strefę bezpieczeństwa” dla psa rezydenta, gdzie nowy pies nie będzie miał dostępu. Może to być np. osobny pokój lub wydzielona przestrzeń za bramką.

Przygotowanie właściciela:

I ostatni, choć równie ważny, jak poprzednie, obszar, w którym musisz wziąć pod uwagę, jest Twoje, jako opiekuna nastawienie. Zrozum, że psy mogą się nie polubić od razu. Może się też zdarzyć, że nigdy się nie polubią, co może rodzić konflikty czy nawet agresję. Wówczas konieczne będzie podjęcie decyzji, czy “skazanie” dwóch psów na życie pod jednym dachem ma sens i czy nie lepszym, z punktu widzenia dobrostanu zwierząt, będzie rozdzielenie ich (czyli znalezienie innego domu dla nowego psa). Takie rozwiązanie, choć może wydawać się drastyczne, często okazuje się jedynym słusznym. Pamiętaj również, że adaptacja psów może potrwać kilka tygodni lub nawet miesięcy. Będzie to czas, w którym musisz uważnie obserwować psy, czytać ich emocje oraz sygnały, które wysyłają między sobą, aby w razie potrzeby zareagować. 

Miej realistyczne oczekiwania – każdy pies ma inną osobowość. Twój drugi pies niekoniecznie będzie identyczny jak pierwszy i może wymagać zupełnie innego podejścia, co będzie się wiązało ze zmianami w Twoim własnym trybie życia czy podejściu do opieki nad zwierzętami. Nie porównuj psów do siebie –  to, że jeden pies nie reaguje na kuriera, nie oznacza, że drugi nie będzie  na niego szczekał. Pozwól psom być psami, respektując ich potrzeby, ale również umiejąc wyznaczyć ścisłe granice. 

Pierwsze spotkanie – jak prawidłowo zapoznać psy?

I w końcu nadszedł moment spotkania.To zawsze najbardziej ekscytujący, ale zarazem najbardziej stresujący dla opiekunów moment. Aby uniknąć sytuacji, które mogą zrodzić między psami konflikt, warto zastosować kilka środków ostrożności.

Wybór odpowiedniego miejsca:

• Najlepiej spotkać psy na neutralnym gruncie (np. w parku lub na spacerze). Spotkanie na obszarze, który nie jest własnością żadnego z nich, zmniejsza ryzyko konfliktu o terytorium.Ponadto otwarta przestrzeń pozwoli lepiej zarządzać otoczeniem i kontrolować rozwój sytuacji. 
• Unikaj wprowadzenia nowego psa bezpośrednio do domu bez zapoznania. Może to spowodować reakcję obronną u psa rezydenta oraz nieprzewidywalną reakcję nowego osobnika. 

Zasady pierwszego spotkania:

• Trzymaj psy na luźnych smyczach lub linkach. Umożliwi to naturalne interakcje i ograniczy stres. Jako opiekun musisz również zapanować nad własnymi emocjami. Twoje zdenerwowanie, stres może spowodować, że psy zinterpretują spotkanie jako konfrontację o negatywnym podłożu, co może prowadzić do niekontrolowanego wybuchu agresji. 
• Obserwuj mowę ciała – unikaj eskalacji emocji. Warczenie, unikanie kontaktu wzrokowego lub napięcie ciała mogą być sygnałami ostrzegawczymi. Wówczas warto na chwilę zdystansować fizycznie psy i podjąć próbę ponownego zbliżenia, gdy psy się uspokoją. 
• Przerwij spotkanie, jeśli pojawią się napięcia. Lepiej zakończyć interakcję w dobrym momencie i ponowić próbę później.

Wprowadzenie nowego psa do domu

Jeśli poprzedni etap mamy już za sobą, pora na wprowadzenie psa do domu. Zanim do tego dojdzie, usuń z podłogi zabawki i jedzenie, by uniknąć rywalizacji. Nowy pies może odruchowo próbować zdobyć zasoby, a pies-rezydent może je zawzięcie bronić.

• Wprowadź psy razem do domu po wspólnym spacerze. Wspólna aktywność pomaga zmniejszyć napięcie. Zadbaj jednak o to, aby psy nie były zbyt pobudzone (np. zbyt intensywną aktywnością), gdyż może to oznaczać, że mają podniesiony poziom noradrenaliny (odpowiedzialnej m.in. za czujność) oraz kortyzolu – hormonu stresu, który wydziela się podczas zbyt długiego wysiłku fizycznego (lub umysłowego). W takim stanie psy mogą być rozdrażnione lub mogą reagować w sposób nieprzewidywalny.
• Pilnuj interakcji, nie zostawiaj psów samych na dłuższy czas bez nadzoru. Początkowy okres jest kluczowy dla budowania relacji między psami. Jako opiekun zachowaj spokój, staraj się nie faworyzować żadnego z psów, wyłapuj natomiast pożądane zachowania czworonogów –  jeśli dana interakcja będzie prawidłowa, nagródź psy pochwałą lub smaczkami. 

Jak budować pozytywne relacje między psami?

Niezwykle istotne jest, by od początku wzmacniać u psów budowanie pozytywnych relacji, zapewniając im nie tylko możliwość spełnienia wszystkich potrzeb fizjologicznych i indywidualnych, ale również gwarantując komfort i poczucie bezpieczeństwa na co dzień. Pamiętaj zatem o poniższych aspektach:

Indywidualny czas dla każdego psa

Każdy z psów potrzebuje Twojej bezpośredniej, niewspółdzielonej,  uwagi.Tylko w ten sposób możliwe będzie zaspokojenie ich potrzeb związanych z opieką, bliskością, relacjami. 

• Osobne spacery pomagają w budowaniu więzi z właścicielem.
• Każdy pies powinien mieć czas na trening 1:1. Pozwoli to uniknąć rywalizacji i jednocześnie pozytywnie wpłynie na relacje między Tobą a psami.
• Relaks i odpoczynek – poświęć każdemu psu czas na wspólny odpoczynek, głaskanie, masaż. 

Zasady sprawiedliwości:

• Nie faworyzuj żadnego psa. Równe traktowanie minimalizuje napięcia.
• Zapewnij równe traktowanie przy dawaniu nagród i uwagi. To klucz do harmonii w relacji psów.

Wprowadzenie drugiego psa do domu to proces, który wymaga cierpliwości, konsekwencji i świadomości możliwych trudności. Kluczem do sukcesu jest odpowiednie przygotowanie zarówno siebie, jak i pierwszego psa oraz stworzenie jasnych zasad wspólnego życia. Każdy pies jest inny, dlatego warto obserwować ich zachowania i dostosowywać działania do indywidualnych potrzeb obu zwierząt. Zastosowanie się do powyższych wskazówek pozwoli uniknąć konfliktów i zapewni harmonijną relację między psami.